Foto: ©Roos Koole
“Artsen zijn vaak bang dat we de zorg willen overnemen met AI, maar als ik dan uitleg dat we alleen proberen de administratieve last te verminderen, dan zijn ze altijd wel heel enthousiast.”
Een systeem dat automatisch een samenvatting maakt van een consult klinkt futuristisch. Dat die toekomst toch heel dichtbij is, weet Marieke van Buchem, onderzoeker in opleiding, verbonden aan het CAIRELab van het LUMC. In de recent in Nature partner journal Digital Medicine gepubliceerde review geeft zij samen met een team van data-analisten en clinici antwoord op de vraag wat al mogelijk is en welke hindernissen nog moeten worden genomen om deze digital scribe in de praktijk te implementeren.
Wat is een digital scribe?
“Een digital scribe is een systeem dat artsen ondersteunt bij de klinische verslaglegging door automatisch een samenvatting van een consult te maken. De digital scribe neemt het consult op met een microfoon en gebruikt automatische spraakherkenning om het te transcriberen. Een AI-model haalt de belangrijkste informatie uit dit transcript en maakt hier een samenvatting van. De combinatie van deze componenten heet een digital scribe.”
Hoe kan een digital scribe de klinische praktijk verbeteren?
“Ten eerste kan het de huidige registratielast onder artsen verminderen. Gemiddeld besteden artsen rond de 40% van hun tijd aan administratieve taken, waarvan de klinische verslaglegging het meest tijdrovend is. Door artsen in deze taak te ondersteunen zou er meer tijd zijn voor bijvoorbeeld patiëntencontact. Ten tweede typen artsen tijdens het consult vaak mee met het verhaal van de patiënt, waardoor ze tijdens een consult soms wel de helft van de tijd naar hun scherm kijken. Dit kan een negatief effect hebben op de communicatie tussen arts en patiënt en daardoor zelfs op de therapietrouw. Ten derde kan een digital scribe een gestructureerd verslag maken zonder dat de arts hier extra tijd aan hoeft te besteden. De verzameling van al deze gestructureerde data zou een eerste stap richting een ‘slimme spreekkamer’ kunnen zijn, waar brieven automatisch worden gegenereerd, medicatie automatisch wordt besteld en de arts tijdens het gesprek suggesties voor de differentiaal diagnose krijgt. Dit begint allemaal met het verzamelen van gestructureerde data uit consulten”.
Wat kunnen we uit jullie inzichten concluderen?
“We zijn optimistisch over de digital scribe: uit onze review komt naar voren dat het mogelijk lijkt om een digital scribe te ontwikkelen die de arts kan ondersteunen bij de klinische verslaglegging. Verder zijn er meerdere toegewijde onderzoeksgroepen en bedrijven bezig zo’n digital scribe te ontwikkelen, alhoewel ze zich allemaal op Amerikaans Engels richten. Het grootste probleem is echter het gebrek aan wetenschappelijk bewijs voor de klinische effectiviteit en daarmee ook een gebrek aan inzicht in potentiële negatieve effecten van de digital scribe. Wij roepen op tot meer onderzoek naar de klinische validiteit, gebruiksvriendelijkheid en klinische effectiviteit van de digital scribe.”
‘The Digital Scribe in Clinical Practice: a Scoping Review and Research Agenda’, geschreven door Marieke van Buchem, Hileen Boosman, Martijn Bauer, Simone Cammel en Ewout Steyerberg en op 26 maart 2021 gepubliceerd in Nature partner journal Digital Medicine.
Foto Marieke: ©Roos Koole
Bekijk Marieke en de scribe in onderstaande video van de Universiteit Leiden (vanaf minuut 03:26)
Meer weten over AI? Ga naar CAIRELab en de Universiteit Leiden
